၁၂၈၅- ခုႏွစ္တြင္ ဦးခ်စ္လွိဳင္ေခါင္းေဆာင္ေသာ ဂ်ီ၊ စီ၊ ဘီ၊ ေအကြန္ဖရင့္ကို ေပါင္းထည္ျမိဳ့တြင္ က်င္းပရာ
တတ္ေရာက္ၾကေသာ ပရိသတ္မွာ တသိန္းေက်ာ္မွ်ပင္ရိွ၏။
ထိုအစည္းအေစးသို႔ ဦးဥတၱမကိုယ္ေတာ္
အိႏၵိယကြန္ဂရက္အသင္းမွ ေခါင္းေဆာင္ဆြာမီမဒန္ဂ်စ္ (ကုလားဘုန္းၾကီး)
တို႔ပါ တတ္ေရာက္၍ ဦးဥတၱမႏွင့္ မဒန္ဂ်စ္တို႔က အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ မိန္႔ခြန္းစကားေျပာဆိုၾက၏။
ကြ်န္ေနာ္လည္း သတင္းေထာက္တစ္ဦးအေနျဖင့္ တတ္ေရာက္၍ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ
ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုတြင္ အတိုင္အခံ အျငင္းအခံု ျပဳလုပ္ၾကသည္ကို ေကာင္းစြာမွတ္မိပါသည္။
ထိုျပႆနာမွာ အစိုးရႏွင့္ မဆက္ဆံဘဲ ေကာင္စီမဝင္ေသာ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အိႏၵိယနည္းတူ
အခြန္မေပးစတမ္းဟူေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပင္ျဖစ္၏။
အခြန္ဆို၍
အားလံုးမဟုတ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ သာလွ်င္ သီးျခားေပးေဆာင္ေနရေသာ
လူခြန္ႏွင့္သႆေမဓခြန္သာလွ်င္ျဖစ္သည္။ ထိုအဆိုကို အတြင္းေရးမွဳးခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ သယာဝတီ
ဦးပုကျပင္းျပင္းထန္ထန္ကန္႔ကြက္၏။
ေငြထိန္း ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေထာက္ခံသည္။
နယ္မွတက္ေရာက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကမူကား ဦးဥတၱမအားကိုးႏွင့္ လူခြန္မေပးတမ္းအဆိုကို
စိတ္ဓါတ္ထက္သန္ေနၾကပံုေပၚ။
သာယာဝတီဦးပုက ဦးဥတၱမႏွင့္ လြန္စြာရင္ႏွီးျပီး အနီးကပ္ေပါင္းထားသည့္အျပင္ “ဟုမၼရူးလိဂ္” ေခၚ
အသင္းတခုကိုဖြင့္ရာ ဦးဥတၱမႏွင့္ သာယာဝတီ ဦးပုႏွစ္ဦးတို႔မွာ ထိုအသင္းအတြက္
တပူးတေပါင္းတည္းပင္ ေဆာင္ရြက္ေနၾက၏။
သာယာဝတီဦးပု ကန္႔ကြက္စကားေျပာျပီးေသာအခါ
ဦးဥတၱမသည္ ထိုင္ရာမွထလာျပီးေနာက္ “အခုစကားေျပာသြားသူကိုသိၾကရဲ့လား၊ အဲဒီလူဟာ ပလီဒါဘဲ။
ပလီဒါဆိုတာ ေရွ့ေနေခၚတယ္။
ေရွ့ေနဆိုတာ ဟုတ္တာမွန္တာကို ေျပာခဲ့တယ္”
စသျဖင့္ ခတ္တိုတိုပင္ ဦးပုကိုေဆာင္၍ ထည့္သည္။
ထို႔ေနာက္ဦးပု ဘာစကား
ဘာမွ်မေျပာေတာ့ဘဲျငိမ္သြား၏။
ထိုအဆိုကို ေအာင္ျမင္စြာဆံုးျဖစ္လိုက္ၾကသည္။
သို႔ရာတြင္မည္သည့္ဝံသာႏုအသင္းႏွင့္ အသင္းသားမွ အခြန္မေပးတမ္းကို ေဆာင္ရြက္ၾကသျဖင့္
အစိုးကဖိႏွိပ္ကြပ္မ်က္ျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ႏွိပ္ကြပ္ေသာ္ အသင္းခ်ဳပ္ဌာနခ်ဳပ္ကို အားမကိုးဘဲ မိမိတို႔တာဝန္ႏွင့္
မိမိတို႔ ခံယူေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားေလသည္။
ေကာင္စီအတြင္းဘက္က ၂၁-ဦးတို႔သည္လည္း ရွိသမွ်လူႏွင့္စည္းရံုးျပီးလွ်င္ ကြန္ဖရင့္မ်ားကို
အျပိဳင္အဆိုင္ပင္ ၃-ႏွစ္ေလာက္က က်င္းပေနၾကေသး၏။
သို႔ေသာ္ေနာက္ပိုင္းတြင္
အမ်ိဳးသားပါတီဟူ၍၎ ေျပာင္းလဲကာ ေကာင္းစီဝင္သို႔ပင္ လံုးပန္းေနၾကေတာ့၏။
ပထမအၾကိမ္တြင္ ေကာင္စီအတြင္း၌ ၎တို႔ အမတ္ဦးေရမ်ားသင့္သေလာက္ မ်ားေသာ္လည္း
ဒုတိယအၾကိမ္တြင္ ဆာဒီဂလင္ဆီႏွင့္ ေဂ်၊ ေအ၊ ေမာင္ၾကီး တို႔ၾကီးမွဴးေသာ ေရႊေတာင္ၾကား (ေခၚ)
ဂိုးလ္ဒင္းဗယ္လီပါတီက အင္အားၾကီးလာျပီးလွ်င္ ေကာင္စီ၌ ၂၁-ဦးတို႔ ရာထူးမရဘဲ
အတိုက္အခံမွ ေနရရံုမက ၎တို႔အဖြဲ႔မွ ေရြးေကာက္ေသာ ေဒါက္တာဘရင္က ေရႊေတာင္ၾကားႏွင့္ေပါင္းျပိး
ပညာေရးဝန္ၾကီးရာထူး ယူလိုက္သည္။
